Apple Arcade: obosieczny miecz dla twórców gier mobilnych
Podczas gdy Apple Arcade oferuje platformę dla twórców gier mobilnych, niedawny raport MobileGamer.biz ujawnia powszechną frustrację i rozczarowanie wśród swoich twórców. Raport zatytułowany „Inside Apple Arcade” podkreśla poważne wyzwania wpływające na doświadczenia programistów.
Torba mieszana: wsparcie finansowe vs. frustracje operacyjne
Raport maluje obraz opóźnionych płatności, nieodpowiedniego wsparcia technicznego i poważnych problemów z odkryciem. Wiele studiów cytowało nadmiernie długie czasy oczekiwania na płatność, a jeden niezależny deweloper zgłosił sześciomiesięczne opóźnienie, które prawie zbankrutowało ich firmę. Komunikacja z Apple była również poważnym problemem, a programiści zgłaszali tygodnie, a nawet miesiące ciszy w odpowiedzi na e -maile. Wnioski o informacje o produkcie, techniczne i komercyjne często przyniosły nieprzydatne lub nieistniejące odpowiedzi.
Odkrywanie okazały się równie problematyczne. Jeden z programistów opisał swoją grę jako „w kostnicy przez dwa lata” z powodu braku awansu Apple. Proces rygorystycznego zapewnienia jakości (QA), wymagający przedłożenia tysięcy zrzutów ekranu w celu pokrycia wszystkich proporcji i języków urządzeń, został również skrytykowany jako zbyt uciążliwy.
Pomimo negatywnych doświadczeń niektórzy programiści uznali lepszą koncentrację Apple Arcade i znaczące korzyści finansowe. Kilka studiów stwierdziło, że fundusze Apple było kluczowe dla ich przetrwania, obejmujące całe budżety rozwojowe. Jeden z programistów zauważył nawet, że zrozumienie odbiorców docelowych przez Apple z czasem poprawiło się.
Brak zrozumienia graczy
Raport sugeruje fundamentalne rozłączenie między Apple a społecznością gier. Deweloperzy skrytykowali brak jasnej strategii Apple Arcade i jej postrzegany status jako refleksji w szerszym ekosystemie Apple. Jeden z programistów bezdusznie stwierdził, że Apple „100% nie rozumie graczy”, powołując się na brak udostępniania danych dotyczących zachowania gracza i interakcji gry.
Dominującym sentymentem wśród deweloperów jest to, że są one traktowane jako „zło niezbędne”, wykorzystywane ze względu na ich twórczą wydajność przy minimalnym wzajemnym wsparciu lub rozpatrzeniu. Nadzieja na przyszłe projekty jest często przyćmione przez strach przed „przetrwaniem” ponownie.
