De leiders van de beschaving zijn zo iconisch als de beschavingen zelf. De benadering van Firaxis voor het selecteren van nationale vertegenwoordigers is in de loop der jaren aanzienlijk geëvolueerd. Deze verkenning duikt in het leider -selectie van de beschaving VII en zijn innovatieve benadering van leiderschap.
← Terug naar Sid Meier's beschaving vii hoofdartikel
Civ VII: een opnieuw gedefinieerde benadering van leiderschap
Sinds de eerste game zijn CIV -leiders een integraal onderdeel van de identiteit van de serie. Elke leider belichaamt de essentie van zijn beschaving en beïnvloedt gameplay net zo diep als de beschaving zelf. De definitie van "leider" en hun impact zijn echter bij elke aflevering geëvolueerd.
Deze analyse onderzoekt de evolutie van de leider van de beschaving, benadrukt veranderingen tussen iteraties en hoe de beschaving VII het leiderschap op unieke wijze herdefinieert.
Early Civ: A Focus on Global Powerhouses
De originele beschaving bevatte een relatief klein rooster in vergelijking met latere games. Het toonde voornamelijk wereldwijde superkrachten uit de oudheid en de vroege jaren 1990. Selectie van leiders was eenvoudig en prioriteit gaf aan algemeen erkende historische staatshoofden.
Met slechts 15 beschavingen (waaronder Amerika, Rome, Griekenland, Japan, China, Frankrijk, Egypte en Rusland) lag de focus op gevestigde figuren zoals Abraham Lincoln, Tokugawa Ieyasu, Mahatma Gandhi en Julius Caesar. Het rooster omvatte ook meer controversiële figuren zoals Mao Zedong en Joseph Stalin. Elizabeth I was de enige vrouwelijke leider en weerspiegelde de maatschappelijke normen van het tijdperk. Hoewel begrijpelijk voor zijn tijd, maakte deze aanpak de weg vrij voor toekomstige innovaties.
Civ II via V: uitbreiding van diversiteit en creatieve reikwijdte
Civilization II breidde het rooster uit en omvatte minder bekende bevoegdheden zoals de Sioux. Het is belangrijk dat het een afzonderlijk vrouwelijke leiderrooster introduceerde, met alternatieve keuzes voor elke beschaving. De definitie van "leider" verbreedde, met invloedrijke figuren buiten de staatshoofden, zoals Sacagawea (Sioux) en Amaterasu (Japan).
Civ III integreerde vrouwelijke leiders rechtstreeks in het hoofdrooster. Joan of Arc verving Napoleon voor Frankrijk en Catherine de Grote verving Stalin voor Rusland.
Civ IV en V hebben het rooster en de definitie van leiderschap verder uitgebreid. Revolutionairen, generaals en hervormers werden gemeenschappelijke keuzes. Traditionele leiders werden vervangen of vergezeld door anderen, met een breder scala aan historische figuren. Wu Zetian verving Mao Zedong voor China, en zowel Victoria I als Elizabeth I vertegenwoordigden Engeland. De focus verschoof van uitsluitend krachtige figuren naar een meer inclusieve weergave van de mensheid.
Civ VI: verbeterde karakterisering en creatieve bloei
Beschaving VI verbeterde de karakterisering, diversiteit en creativiteit aanzienlijk. Leiders werden gepresenteerd als gestileerde geanimeerde karikaturen. De introductie van leider -persona's - alternatieve versies die de nadruk leggen op verschillende aspecten van de persoonlijkheid van een leider - bood diverse speelstijlen. Minder bekende cijfers van minder prominente beschavingen sloten zich aan bij het rooster.
Lautaro (Mapuche), Bà Triệu (Vietnam) en koningin Gorgo (Sparta) zijn uitstekende voorbeelden. De game introduceerde ook beschavingen met meerdere leideropties (bijvoorbeeld Amerika onder Lincoln of Roosevelt, China onder Qin Shi Huang, Wu Zetian of Yongle). Leider Personas voegde nog meer diversiteit toe (bijv. Catherine de Medici, Theodore Roosevelt, Harald Hardrada, Suleiman en Victoria).
Civ VII: een gedurfd vertrek en inclusief rooster
Civilization VII vertegenwoordigt het hoogtepunt van de evoluerende leiderselectiefilosofie van Firaxis. Het beschikt over het meest diverse en creatieve rooster tot nu toe, met onconventionele leiders, meerdere persona's en zorgvuldig samengestelde keuzes voor verschillende speelstijlen.
De mix-and-match benadering van beschavingen en leiders zorgt ervoor dat nog minder bekende cijfers centraal staan. Harriet Tubman, de Amerikaanse abolitionist, is een opmerkelijk voorbeeld, dat de Spymaster -rol vervult. Niccolò Machiavelli belichaamt, ondanks dat hij geen staatshoofd is, zijn diplomatieke strategieën. José Rizal van de Filippijnen sluit zich ook aan bij het rooster, gericht op diplomatie en verhalende gebeurtenissen.
Meer dan bijna 30 jaar is de beschaving geëvolueerd van een spel over superkrachten naar een diverse en fantasierijke weergave van de grote geesten van de mensheid. De definitie van leiderschap is dramatisch veranderd, maar het belang van leiders blijft onwrikbaar.
← Terug naar Sid Meier's beschaving vii hoofdartikel
Sid Meier's beschaving vii soortgelijke spellen
