De onthulling van Intergalactic: de ketterprofeet bij de Game Awards genereerde onmiddellijke buzz, snel gevolgd door een storm van controverse. De kern van de terugslag was gericht op de hoofdrolspeler en thematische elementen van het spel, met beschuldigingen van een verborgen "agenda" die opduikt uit een segment van de gamemaatschappij.
Neil Druckmann en Tati Gabriel's pogingen om het spel te verdedigen en de negatieve reactie te onderdrukken, versterkte alleen de vuurstorm.
Zeventien dagen later blijft de kritiek bestaan. De aankondigingstrailer werd een bliksemafleider en vergaarde een verbluffend aantal antipathieën op YouTube. Op het officiële PlayStation -kanaal overtroffen niet -soortgelijke 260.000, die de 90.000 likes overtrof. Het ondeugende hondenkanaal deed het niet beter, met meer dan 170.000 antipathieën die de 70.000 likes overtreffen. Opmerkingen werden uitgeschakeld in een poging om de situatie te bevatten, maar het debat woedde op op andere sociale mediaplatforms.
De toekomst van Intergalactic: de ketterprofeet blijft echter onzeker. De geschiedenis van Naughty Dog toont een vermogen om de initiële negatieve ontvangst om te zetten in eventuele triomf. Het spel heeft nog steeds het potentieel om verwachtingen te trotseren.
Dit incident onderstreept een belangrijke uitdaging voor grote gamestudio's: navigeren door de steeds veeleisende en vocale verwachtingen van hun publiek.
