ชิ้นนี้สำรวจมรดกที่ยั่งยืนของ David Lynch ผู้สร้างภาพยนตร์ที่มีสไตล์ที่เป็นเอกลักษณ์ได้ทิ้งร่องรอยที่ลบไม่ออกไว้ในโรงภาพยนตร์ บทความเริ่มต้นด้วยการเน้นฉากสำคัญจาก Twin Peaks แสดงความสามารถของ Lynch ในการสานต่อความไม่สบายใจและความลึกลับในสถานการณ์ปกติ คุณภาพ "Lynchian" นี้การผสมผสานระหว่างทางโลกและเซอร์เรียลเป็นธีมที่เกิดขึ้นซ้ำ ๆ ตลอดการทำงานของเขา
จากนั้นข้อความจะนำไปสู่ความยากลำบากในการกำหนด "Lynchian" โดยอ้างว่ามันเหนือกว่าองค์ประกอบโวหารที่เรียบง่ายและครอบคลุมบรรยากาศที่กว้างขึ้นและไม่มั่นคง ผู้เขียนแตกต่างกับคำนี้เช่น "Spielbergian" หรือ "Scorsese-ish" ซึ่งเชื่อมโยงกับเทคนิคภาพยนตร์ที่เฉพาะเจาะจงมากขึ้น "Lynchian" อย่างไรก็ตามแสดงให้เห็นถึงความรู้สึกที่ลึกซึ้งและแพร่หลายมากขึ้นของความไม่สบายใจและความแปลกประหลาดเหมือนฝัน
บทความเล่าถึงประสบการณ์ส่วนตัวกับภาพยนตร์ของ Lynch รวมถึงการเดินทางร่วมกันของพ่อและลูกชายผ่าน Eraserhead และ Twin Peaks เน้นความไร้กาลเวลาและการดึงดูดความสนใจของงานของเขา การอภิปรายสัมผัสกับ Twin Peaks: The Return โดยเน้นการท้าทายโครงสร้างการเล่าเรื่องแบบดั้งเดิมของ Lynch และความมุ่งมั่นอย่างแน่วแน่ต่อวิสัยทัศน์ทางศิลปะของเขา
ผู้เขียนเปรียบเทียบวิธีการที่ไม่เป็นทางการของ Lynch กับประสบการณ์ของเขาที่กำกับ Dune ซึ่งเป็นภาพยนตร์ "Lynchian" ที่ไม่ประสบความสำเร็จในเชิงพาณิชย์ แต่ก็ยังคงชัดเจน บทความกล่าวถึงหนังสือ ผลงานชิ้นเอกใน Disarray ซึ่งนำเสนอความท้าทายที่ต้องเผชิญในระหว่างการผลิต Dune การอภิปรายนั้นเปลี่ยนไปสู่ความงามและธรรมชาติที่ไม่มั่นคงของภาพของ Lynch โดยอ้าง ชายช้าง เป็นตัวอย่างของความสามารถของเขาในการสร้างทั้งการเล่าเรื่องที่น่าประทับใจและรบกวน
ชิ้นส่วนเน้นความไร้ประโยชน์ของการพยายามจัดหมวดหมู่งานของ Lynch ในแนวเพลงที่กำหนดไว้ แต่ก็ยอมรับคุณภาพที่ไม่ผิดเพี้ยนซึ่งทำให้ภาพยนตร์ของเขาเป็นที่จดจำได้ทันที ผู้เขียนวิเคราะห์ Blue Velvet โดยเน้นความแตกต่างระหว่างการตั้งค่าที่งดงามและจุดอ่อนที่ปรากฏ อิทธิพลของ พ่อมดแห่ง Oz ต่องานของ Lynch ก็ถูกกล่าวถึง
มีการสำรวจความคิดเห็นเชิญชวนให้ผู้อ่านแบ่งปันภาพยนตร์ David Lynch ที่พวกเขาชื่นชอบ
บทความสรุปโดยสะท้อนถึงผลกระทบของ Lynch ต่อผู้สร้างภาพยนตร์รุ่นต่อ ๆ ไป ผู้เขียนตั้งข้อสังเกตว่าลินช์เปลี่ยนจากการได้รับอิทธิพลจากอดีตอาจารย์ที่ผ่านมากลายเป็นอิทธิพลของตัวเองก่อให้เกิดคำว่า "Lynchian" ชิ้นส่วนอ้างอิงภาพยนตร์ร่วมสมัยหลายเรื่องที่แสดงความรู้สึก "Lynchian" รวมถึง ฉันเห็นทีวีเรืองแสง , The Lobster , ประภาคาร , Midsommar , มันตามมา , ใต้ทะเลสาบสีเงิน , Saltburn , Donnie Darko
ในที่สุดบทความนี้วางตำแหน่ง Lynch ในฐานะบุคคลสำคัญที่ทำเครื่องหมายจุดสิ้นสุดของยุคซึ่งอิทธิพลจะยังคงกำหนดรูปแบบการสร้างภาพยนตร์ในอนาคต ผู้เขียนแสดงออกถึงความปรารถนาที่จะค้นหาองค์ประกอบ "Lynchian" ที่แฝงตัวอยู่ใต้พื้นผิวของชีวิตประจำวันและภาพยนตร์
