Ridley Scott's Lost Dune: Odsłonięcie 40-letniego sekretu
W tym tygodniu przypada cztery dekady od czasu premiery Dune Duna Davida Lyncha, kasą, która później kultywowała oddaną kult. Jego wyraźny kontrast z niedawną adaptacją Denisa Villeneuve'a zwiększył zainteresowanie historią franczyzy. Ten artykuł zagłębia się w nieznany wcześniej rozdział: Projekt opuszczony Dune * Ridleya Scotta.
Dzięki odkryciu 133-stronicowego scenariusza Rudy'ego Wurlitzera (z archiwów Coleman Luck w Wheaton College), w końcu ujawniono szczegóły wizji Scotta, rozwinięte ponad siedem do ośmiu miesięcy. Ten scenariusz, znaczący odejście od oryginalnego scenariusza Franka Herberta, oferuje wyjątkową interpretację historii.
Scott, świeżo po sukcesie Alien , odziedziczył scenariusz, który był wierny książce, jak i kinematycznie nieporęczny. Zaciągnął Wurlitzera do pełnego przepisania, dążąc do dwuczęściowej adaptacji. Scenariusz, opisany przez Scotta jako „dość pieprzony dobry”, ostatecznie nie udało się zdobyć wsparcia studia Universal, co doprowadziło do jego porzucenia. Kilka czynników przyczyniło się do śmierci projektu, w tym tragedia osobista, spory o lokalizację, przekroczenie budżetu i urok innych projektów. Jednak kluczowym powodem, według Universal Executive Thom Mount, był brak entuzjastycznego odbioru scenariusza.
Ponowne wyobrażenie Pawła Atreides
Scott's Dune otwiera się sekwencją snów przedstawiającą apokaliptyczne armie, zapowiadające przeznaczenie Pawła. Skrypt jest bogaty wizualnie, pokazując charakterystyczną gęstość stylistyczną Scotta. Paul Atreides, w przeciwieństwie do przedstawienia Timothée Chalameta, jest przedstawiany jako siedmioletni, przechodzący proces przez wielebnego matki. Ta wersja podkreśla „dziką niewinność” i asertywną naturę Pawła, kontrastując z bardziej wrażliwym przedstawieniem Lyncha. Scenariusz zawiera błyskawiczne do przodu pokazujące trening Pawła i ostateczne opanowanie szermierki, przewyższając nawet Duncana Idaho.
Kluczowy zwrot: śmierć cesarza
Znaczącym odejściem od materiału źródłowego jest wprowadzenie śmierci cesarza jako głównego katalizatora. To wydarzenie uruchamia łańcuch wydarzeń prowadzących do upadku Atreidesa. Scenariusz przedstawia śmierć cesarza, zgromadzenie wielkich domów i późniejsze manewrowanie polityczne. Propozycja Barona Harkonnena dotycząca dzielenia się produkcją przypraw Arrakisa jest odrzucana przez Duke'a Leto, przygotowując scenę konfliktu. Niezapomniana linia, uderzająco podobna do jednej w filmie Lyncha, podkreśla znaczenie przyprawy: „który kontroluje wydmę kontroluje przyprawę i kontroluje przyprawę kontroluje wszechświat”.
Navigator i Arrakis
Skrypt zawiera szczegółowe przedstawienie Navigator Gildii, istoty rozprawionej w przyprawie, wizualizowanej jako postać humanoidalna unosząca się w przezroczystym pojemniku. Metoda nawigatora wykreślania kursu Heighlinera poprzez muzyczne intonacje dodaje unikalnego elementu. Przybycie na Arrakis ujawnia inspirowaną średniowieczną estetykę, podkreślając miecze, feudalne zwyczaje i obawy ekologiczne. Wprowadzenie Chani przez Lieta Kynes podkreśla spustoszone środowisko planety i potencjał przywracania ekologicznego. Lot przez pustynię, którego kulminacją jest atak na kanapkę, pokazuje charakterystyczny styl wizualny Scotta.
Przemoc i komentarz społeczny
Skrypt zawiera sceny miejskiego niszczyciela i nierówności społecznej, czerpiąc inspirację z bitwy o Algiers . Znacząca scena walki baru z udziałem Paula i Duncana przedstawia Stilgara, przywódcę Fremen. Przedstawienie ulic Arakeen jako „gett” z bezdomnymi ludźmi i konfliktami klasowymi dodaje warstwy komentarzy społecznych nieobecnych w innych adaptacjach. Scena, w której książę i Jessica wyobrażają sobie Paul, jest wyraźnie przedstawiony, tworząc wyraźny kontrast z innymi wersjami.
Głęboka pustynia i Fremen
Ucieczka Pawła i Jessiki na pustynię jest intensywnie przedstawiona, z wstrząsającym lądowaniem i desperacką walką o przetrwanie. Spotkanie z Sandworm to potężny moment, podkreślając odwagę Pawła. Skrypt pomija kazirodczy związek między Pawłem i Jessiką, znaczące odchylenie od poprzednich wersji. Spotkanie z Frema, pojedynek z Jamisem, a następnie integracja z plemieniem są żywo przedstawione. Ceremonia Water of Life, zawierająca szamana i gigantycznego kanapki, pokazuje surrealistyczne i mistyczne elementy scenariusza.
inny Paul, inna wydma
Scott's Dune , jak przewiduje Wurlitzer, przedstawia ciemniejszą, bardziej gwałtowną i politycznie oskarżoną narrację. Paweł jest mniej niechętnym bohaterem, a bardziej asertywnym, a nawet bezwzględnym przywódcą, gotowym poświęcić swoje cele. Nacisk scenariusza na obawy ekologiczne, intrygi polityczne i elementy duchowe stanowi wyjątkowe spojrzenie na pracę Herberta. Choć znacznie odbiegł od materiału źródłowego, oferował odważną, dojrzałą wizję wydm , która ostatecznie okazała się zbyt niekonwencjonalna dla studia. Dziedzictwo tej utraconej adaptacji pozostaje fascynującym przypisem w historii Dune , podkreślając wiele możliwych interpretacji złożonego i trwałego arcydzieła Herberta. Odważność scenariusza i jego unikalne podejście do materiału źródłowego sugerują film, który, choć być może ryzykowny w handlu, byłby oszałamiającym wizualnie i bogatym przedmiotem tematycznym. 
IMGP%
